Portrait of An Arrogant Master Bölüm 4

Bölüm 4

 

Çevirmen: Anyelaa

 

Çok geçmeden kontratın üzerinde Macy Horton’ın adı açıkça yazıyordu. Yanındaki ‘Eren Wood’ yazılı imza alanına dikkatle baktı.

 

‘Nasıl biri olduğunu merak ediyorum…’

 

İsminin son harfinin sonunda geniş bir mürekkep lekesi vardı, sanki bu karar onun için de zor olmuştu. İsmin sahibinin bıraktığı iz uzun süre gözünün önünden gitmedi.

 

***

 

Birkaç gün sonra, karanlık bir gecede Kronen bir arabayla geldi. Söğüt ağacından yapılmış gibi görünen düz siyah bir arabaydı.

 

“Macy, sana ne söylediğimi hatırlıyor musun?”

 

Yannick onu uğurlamaya gelirken hatırlattı.

 

“İyi olmak zorundasın. Tedaviyi yarıda bırakmadığından emin ol.”

 

“ Anladım…”

 

İsim’in laneti adil değildi. Karşısındaki kişiyle hiç tanışmamış olan Macy ne bekleyeceğini bilemiyordu ama muhtemelen daha çaresiz bir durumdaydı.

 

O bu isimle doğmuştu ve görünen o ki karşı taraf bu ismi yakın zamanda almıştı. Eğer karşı taraf sadece el tutmayı yeterli görüyorsa Macy’nin ilerlemiş sertliği nedeniyle kayda değer bir tedavi edici etkisi olmayabilirdi.

 

En kötü ihtimalle, yılda sadece bir kez tedaviyi kabul edebilirlerdi…

 

Yannick, sürekli bir ilişki sürdürmek için bir şekilde karşı tarafın beğenisini kazanması gerektiğini söylemişti. Ama….

 

‘Parfümün kokusu çok güçlüydü ve elbise çok dekolteliydi…’

 

Bu yaklaşım biraz kaba geldi. İyilik kazanmaktan çok satılıyormuş gibiydi. Üstelik kışın ortasıydı ve soğuktan titriyordu. Macy, Yannick’e şöyle bir baktı ve arabaya bindikten sonra yanında getirdiği şalı hızla üzerine örttü.

 

“Yola çıkıyoruz.”

 

Kronen arabacının koltuğuna vurdu ve araba yavaşça hareket etmeye başladı. Dışarıdan bakıldığında pencereler varmış gibi görünse de içerisi zifiri karanlıktı ve tek bir pencere bile yoktu.

 

Mırıldanan insan sesleri ona şehre doğru gittiklerini düşündürdü ama araba durmadı ve uzun bir süre yoluna devam etti.

 

 ‘Burası neresi…’

 

Bir ormanın ortasına vardılar. Eski bir kulübe orada tek başına duruyordu ve hayaletlerin ortaya çıkabileceği bir yer gibi görünüyordu.

 

“Bay Eren Wood geldi mi?”

 

“Henüz gelmedi.”

 

Kulübeye girdiklerinde iki güvenlik görevlisi güvenlik için kapıda durdu ve içeride uzun bir koridor ortaya çıktı. Harap dış cephesinin aksine, içerisi düzenli olarak bakımdan geçirilmiş ve temiz görünüyordu. Duvarlar av tüfekleri ve geyik boynuzlarıyla süslenmişti.

 

Macy etrafına bakınırken, hizmetçi kıyafeti giymiş orta yaşlı bir kadın sessizce yaklaştı.

 

“Ben Dia, Krygen Brokerage’ın özel hizmetçisiyim. Size yardımcı olacağım.”

 

“Memnun oldum. Ben Macy Horton. Şimdiden teşekkür ederim, Bayan Dia.”

 

Kestane rengi saçlarıyla Dia, sert bir duruşla yolu gösterdi.

 

“Ben yan odada korumalarla birlikte bekleyeceğim. Herhangi bir sorun olursa lütfen hemen arayın.”

 

“Tamam.”

 

Kronen ve muhafızlar bir sonraki odaya geçerken Macy de Dia’yı orta büyüklükteki bir yatak odasına kadar takip etti.

 

‘Demek tedavinin yapılacağı yer burası.’

 

‘Yatak odası’ kelimesinin gizemli çağrışımını göz ardı edersek, fena bir yer değildi. Temiz ve düzenliydi, rahatsızlık hissi vermiyordu. Yatağa oturduğunda, muhtemelen kuş tüyü ve pamukla dolu olan yatağın yumuşaklığı onu sarmaladı.

 

‘Ama neden bu kadar garip hissettiriyor?’

 

Macy gelişi sırasında bir şeylerin yolunda gitmediğini hissetmişti. Bir sanatçı olarak detayları gözlemlemek için uzun zaman harcadığından, ortamda bir şeylerin yanlış olduğunu hissetmişti.

 

İlk bakışta bir av kulübesi ya da geçici bir barınak gibi görünüyordu ama daha yakından bakınca yaşanmış bir sıcaklıktan yoksun olduğu anlaşılıyordu.

 

Dahası, araba ve süslemeler gibi eşyalar sıradan görünürken, sandalyeler ve yatak gibi temel eşyalar maun veya ceviz gibi lüks malzemelerden yapılmıştı.

 

‘Sanki her şey bugün için yeni hazırlanmış, olabildiğince sıradan görünmesi için yapılmış gibi…’

 

Artık gerçeklerin farkındaydı, şömineden gelen sıcak ışık bile tehlikeli geliyordu. Acaba istemeden zehirli bir yılanın ağzına mı adım atıyordu?

 

Bu kuşkularla birlikte gerginliği azalmayı reddediyordu.

 

“İsim tedavisi için hazırlıklara yardımcı olacağım.”

 

Kısa bir süre sonra Dia, pürüzsüz siyah ipek bir kumaşla birlikte bazı içecekler getirdi. Her şey şüpheli görünse de artık geri dönüş yoktu.

 

Macy gözlerini kapattığında, burnunun ucuna kadar inen bir kumaş gözlerinin üzerine örtüldü. Gözlerini ne kadar devirirse devirsin, karanlığa en ufak bir ışık sızmıyordu.

 

Kapının kapanma sesi artık bu yabancı mekânda yalnız olduğunu gösteriyordu. Birkaç dakika önce sıcak gelen içerisi şimdi ürpertici derecede soğuk görünüyordu.

 

Bir süre sonra kapı tekrar açıldı. Düzgün ayak sesleri düzenli aralıklarla yankılanıyordu.

 

‘Bu o olmalı.’

 

Ayak sesleri yaklaştıkça kalp atışları hızlandı.

 

“……”

 

Ama ne kadar beklerse beklesin, hiçbir kelime gelmedi. Kendi kendine konuşmayı düşündü ama kelimeler boğazında düğümlendi. Sessiz bir gerginlik sırtını sertleştirdi. Sonunda, belki de yanına oturduğu için yatak hafifçe sola doğru eğildi.

 

Hayal görüyor olabilirdi ama sanki ona bakıyormuş gibi hissetti. Delici bir bakış, donmuş dudaklarından boynuna, hacimli elbisesinin üzerinden aşağıya doğru iniyor gibiydi.

 

Bu keskin bakışın yoğunluğu altında ayak parmakları kıvrıldı ve bilinmeyen bir endişeyle göğsünü bir gerginlik kapladı. Kendini sakinleştirmek için elini hafifçe göğsüne koydu, o sırada kumaşın ötesinden sert bir ses geldi.

 

”Soyun.“

 

“Pardon?”

 

Az önce ne duydu?

 

“Çıkar şunu. Sen de mi sağırsın?”