“İstediğin her şey olmana yardım edebilirim. En çok arzuladığın şey nedir?” diye sordu yumuşak bir sesle, bir yandan da kızın alnındaki saçları okşuyordu. “Gerçekten senin kadar alçakgönüllü birini içtenlikle kucaklayacağımı mı düşündün?” Utanarak onun bakışlarından kaçtı ve ellerini bembeyaz olana kadar sıktı.
“Düşüncelerin bile aptalca. Kimliğimi gayet iyi biliyorsun…”
“Evet, biliyorum.”
“O zaman söyle. Ben kimim?” Saçlarıyla oynayan eli çenesinden aşağı indi ve boğazına dolandı. Kavrayışının gücünü test ederek yavaşça daha fazla baskı uygulamaya başladı ve onu kendisine bakmaya zorladı. Adam onu boynundan tutup topukları yerden hafifçe kalkana kadar kaldırırken kadının nefes alıp vermesi acı verici bir hal aldı.
“Kız kardeşinin kaderini de avucumun içinde tutuyorum.”
Kadının gözlerinde bunu görebiliyordu, içinde bir şeyler kırılmıştı. Bir zamanlar yıldızlı gökyüzünü andıran gözlerinde artık hiç yıldız yoktu. Gözlerindeki ışığın kayboluşunu izlerken ellerini gevşetti. Artık ondan kaçmaya çalışmayacaktı. Bunu içgüdüsel olarak biliyordu. Ilık suda ıslanmaya benzeyen bu his, kesinlikle arzuladığı şeydi. Şehvet gibi bir şey değildi. Evet, bu kesinlikle bir arzuydu. Duygularını kabul ettikten sonra, onun tüm dünyasına sahip olmayı arzulamaya başladı. “Eğer sana sahip olamazsam, seni mahvederim.”
Yorum