An Extra Who Wants To Escape The Obsessive Male Lead Bölüm 14

Çevirmen: Anyelaa

Redias Argenta Diello’nun baba figürü ve ailesiyle kalan son bağlantısıydı. Onun ölümü doğal olarak hem duygusal hem de fiziksel olarak Diello’nun üzerinde önemli bir etki yarattı ve bu etki yaklaşan savaşta ortaya çıkacaktı.

 

Argenta ailesinin bir üyesi olarak Redias önemli bir güce ve nüfuza sahipti, bu da onun kaybını güçleri için büyük bir darbe haline getiriyordu.

 

“…Ne kadar takviyeye ihtiyacı vardı?”

 

Soruma cevap olarak şövalye şöyle dedi.

 

“Savaş beklenenden daha uzun sürecek gibi göründüğü için bölgeyi hızla güvence altına alabilecek birliklere ihtiyacımız olduğunu söylediler.”

 

“Anlıyorum.”

 

Vielle de bunu duyduktan sonra irkilmiş kalbini sakinleştirmiş görünüyordu. Görünüşe göre durum göründüğü kadar vahim değildi.

 

“….”

 

Gözlerimi kısmıştım. Duyduklarıma rağmen gerçeği biliyordum.

 

Savaş alanındaki durum henüz acil bir noktaya ulaşmamıştı. Deneyimli komutan Redias’ın Diello’nun yardımına rağmen ölmesinin nedeni, ‘Gelgit Kıran’ olarak bilinen deniz canavarının kullandığı su büyüsüne dayanmak için tüm gücünü toplamış olmasıydı.

 

Yaklaşan tehlikeyi sezmiş ve hatta ondan yardım istemişti ama Diello da bunu bilemezdi. Argenta’nın tarihinde ‘su büyüsü’ kullanabilen bir canavarın ortaya çıkması duyulmamış bir şeydi.

 

Olayların bu şekilde gelişmesine izin veremezdim.

 

Sözleşmeli bir evlilik olsa da, olası bir trajediyi görmezden gelmek istemedim.

 

Elbette, sadece tipik bir kahraman zihniyetiyle hareket etmiyordum. Redias Argenta, Diello Dük olarak yükseldikten sonra bile muazzam gücüyle önemli bir rol oynamaya devam edecekti. Ayrıca kendi geleceğim için de çok önemliydi.

 

Güm.

 

Düşüncelerimi tamamladıktan sonra aniden yerimden kalktım.

 

“Mümkün olduğunca çabuk takviye göndereceğim. Asker sayısı…”

 

Normalde bu tür kararları Vielle ve şövalyeler verirdi. Ancak, deniz canavarının varlığından habersizlerdi, bu yüzden onları canavarın varlığından haberdar etmek de imkansızdı.

 

Bunu bir kitapta okuduğumu iddia etmek şüphe uyandırır ve şüpheli biri olarak muamele görürdüm, bu yüzden en iyi yol doğal olarak mümkün olduğunca çok sayıda asker getirmek ve su büyüsünü engellemek için en etkili yöntemi bulmaktı.

 

“Şövalyelerin karar vermesi daha iyi, değil mi?”

 

Sözlerimi duyan rapor veren şövalye ve Vielle bakışlarını değiştirdi. Anı yakalayarak kozumu oynadım.

 

“Yine de lütfen bana eşlik etmeleri için birkaç şövalye ayarlayın.”

 

“Evet?”

 

Vielle şaşkınlıkla başını kaldırdı. O da şaşırmıştı.

 

“Ben oraya gidiyorum. Ne de olsa suyu kontrol edebiliyorum.”

 

Elimi uzattım.

 

Swoosh!

 

Yakındaki mürekkep ve vazodaki su hareket ederken dokunuşuma tepki verdi. O anda şövalye ve Vielle gözlerini açıp ona baktılar.

 

“Diello geldikten sonra bile takviyeye ihtiyaç olduğu için, yeteneklerim yardımcı olacaktır.”

 

…Hayır, sadece Diello için değil, yeteneklerimin birçok hayatı kurtaracağından emindim.

 

***

 

“Denizden nefret ediyorum.”

 

Diello mırıldandı.

 

Yüzlerce yıl önce, bir sebepten dolayı deniz ortaya çıkmış ve oradaki canavarlar acımasızca karayı hedef almıştı.

 

Karayı uçsuz bucaksız denizden korumak için Argenta malikânesi denize bakacak şekilde inşa edilmiş, güneş ışığı altında uzaktan parlıyordu. Deniz görülmeye değer bir manzaraydı ama ona sadece cehennemin girişi gibi görünüyordu.

 

Diello Argenta çocukluğundan beri tanıdığı insanların çoğunun uçsuz bucaksız deniz tarafından yutulduğunu biliyordu.

 

“Sizin çöküşünüzü isteyen çok kişi var lordum. Daha güçlü olun”

 

“Eğer yapamıyorsanız, en azından fedakârlığa alışın lordum.”

 

“Argenta’ya sadece birey olarak değil, bir bütün olarak bakın.”

 

Bunlar akıl hocasının, kalan son sırdaşının öğretileriydi. Eğer onun rehberliği olmasaydı, genç Diello parçalanabilirdi.

 

“Hayatta kalmak için hissizleşmelisin.”

 

Akıl hocası Redias Argenta’nın sözleri denize her adım attığında zihninde yankılanıyordu.

 

“….”

 

Bugün aklındaki tek şey Redias Argenta’nın bir komutan olarak savaş alanındaki varlığıydı.

 

***

 

Kraah!

 

Diello sonsuz denizin dördüncü bölgesinin kıyılarına ilk vardığında, kıyı şeridinin yarısı canavarlarla istila edilmişti. Savaş alanına varır varmaz hiç tereddüt etmeden kılıcını çekti.

 

Whoosh!

 

Kılıcının ucundan çıkan güçlü alevler canavarları alevler içinde bıraktı.

 

Sıradan alevlerden etkilenmeyen sonsuz denizin canavarları, Argenta’nın alevlerine sanki yağa batırılmış kâğıt gibi özel bir tepki verdi. Sıradan Argenta’nın yeteneklerine karşı bağışıklığı olan canavarlar bile Argenta’nın başının alevlerine dayanamadı.

 

Kiiiik!

 

Canavarların vücutlarından akan deniz suyu bir anda buharlaşarak çevrenin ısınmasına neden oldu.

 

“Liderimiz geldi!”

 

Waaaah!

 

Geri püskürtülen Argenta şövalyelerinin morali tam bir dönüşüm geçirdi. Her şeyin çabucak çözüleceğini düşünmüş olsalar da, yarım gün önce düşündükleri buydu. Savaş alanındaki durum şimdi tamamen değişmişti.

 

“İşler böyle devam ederse, çok sayıda Argenta yok olacak.”

 

Diello kaşlarını çattı.

 

***

 

Birkaç saat önce….

 

Canavarlar artmaya devam etti ve bir noktada canavarlar yerine devasa bir dalga kıyıya çarptı.

 

“B-bu da ne?”

 

Şaşkın Argenta şövalyelerinin bağırışları arasında, Diello akan deniz suyunun çoğunu buharlaştırmaya çalıştı, ancak yeteneğinin sınırları vardı. Dalgalar tekrar tekrar çarpmaya devam etti. Bu dalgaların içinde, dalgaları kontrol edebilen ve gelgitleri tersine çevirebilen bir canavar beklenmedik bir şekilde ortaya çıktı.

 

“Son zamanlarda, Cartiel tarafından korunan çölde bile ateş kullanabilen canavarların ortaya çıktığını söylediler…”

 

Diello gözlerini kıstı. Cartiel rüzgârı kontrol etmesiyle tanınan soylu bir aileydi ve bu yeteneklerinin düşmanın alevlerini körüklediği söylenirdi.

 

Bununla birlikte, Cartiel’in başı Ferro’sunu çoktan bulmuştu ve tarihteki en güçlü baş olarak kabul ediliyordu. Evin başı bizzat müdahale ettiğinde herhangi bir sorun yaşanmadığı, durumun sorunsuz bir şekilde kontrol altına alındığı söyleniyordu.

 

“….”

 

Ama burada, gerçek Ferro henüz ortaya çıkmamıştı.

 

Diello gözlerini kıstı. Bu resmen doğal bir felaketti.

 

“Konaktan takviye kuvvet istedik ama savaş alanında önemli bir değişiklik olması pek mümkün görünmüyor.”

 

Durumu hızla değerlendirdi.

 

Yanındaki saha komutanı Redias başını eğdi.

 

“Gözden kaçırdığım için özür dilerim. Şimdilik lordum, lütfen kendinize dikkat edin.”

 

Redias, Argenta’ya verilen zararı en aza indirmek için ondan yardım istemenin daha iyi olacağını düşünerek evin başının yardımını talep etmişti. Ancak savaş alanındaki durum mutant canavar alanına dönüşmüştü.

 

Ateşi kontrol eden Argenta, bir felaket gibi gelen dalgalar karşısında çaresizdi.

 

Diello Argenta, Ferro’suna zaten sahip olan ve yeteneğini düzgün bir şekilde miras alan bir lider olsaydı, savaş alanındaki durum farklı olurdu.

 

Sadece Diello Argenta’nın kendisi değil, onun gücünü alan insanlar da mevcut durumla kıyaslanamayacak kadar güçlü bir kuvvete sahip olabilirdi. Yine de Ferro olmadan sadece engelleme ve savunma yapabilirlerdi.

 

Hayır, gücü kullanabilen evin başının altındakilerin bu canavarları bu ölçüde engelleyebilmeleri bile başlı başına bir mucizeydi.

 

Yani onları tamamen engellemek için fedakârlık yapmak gerekiyordu.

 

“Onları durdurmaya gideceğim.”

 

Bu, üçüncü bölgeden Roa’nın daha önce yaptığı bir açıklamaydı ve bir Argenta olarak aldığı tüm gücü canavarları durdurmak için kullanmıştı. Diello kaşlarını çattı. Eğer öyle olsaydı, bu Roa’nın kısa süre önce yaptığı fedakârlığın ardından bir başka fedakârlık olurdu.

 

Ancak Redias’ın seçimi Argenta uğruna yapılan özverili bir seçimdi.

 

Yeteneği tam olarak miras almamış bir lider olan Diello’nun suyun ortasındaki canavarlara ulaşması imkânsızdı. Eğer biri, özellikle de Argenta’nın kendi kanından biri bunu yaparsa, oraya gitmek canavarı öldürebilirdi.

 

“….”

 

Ancak Roa’nın aksine Redias bir saha komutanı olarak görevlerini yerine getirmişti. Öyle bile olsa, çok sayıda düşmanın vereceği zararı en aza indirmek için Argenta uğruna kendini feda etmesi kaçınılmazdı. Bir lider olarak, Diello Argenta onun öğrencisi olsa bile, bu onaylanması gereken bir şeydi.

 

Bu şekilde eğittiği kişi, önünde duran Redias Argenta, akıl hocası ve ailesinin son üyesiydi.

 

“Lordum, izin istiyorum.”

 

Redias başını eğdi.

 

Bir savaş meydanında az konuşmak daha iyiydi… ve bu şekilde kendini feda edecekti.

 

“İnatçı Argenta….”

 

Diello sessizce mırıldandı. Roa’nın yaptığı gibi, onu durdurmak için Redias’ın bedenini yakmak yapılacak en doğru şeydi. Doğru cevap buydu.

 

Argenta bu şekilde varlığını sürdüren bir aileydi. Adil olmayan ama adil bir karar vermesi gerektiğinde, emir vermesi gereken anda, Diello konuşmak üzereyken kendini dudaklarını ısırırken buluyordu.

 

Güm!

 

Güm!

 

O anda, uzaktan aceleyle atılan nal sesleri duyuldu.

 

Diello durakladı.

 

İlk bakışta, gelen az sayıda şövalyenin sesi değildi.

 

“?..”

 

Rastgele arkasını döndüğünde gözleri büyüdü.

 

“Bu?..”

 

Kararlı bir yürekle kendini feda etmeye hazırlanan Redias hareketlerini durdurdu. Önlerinde, beklediğinden çok daha fazla asker yaklaşıyordu.

 

“Ha?”

 

Ancak Diello ve Redias’ın dikkatini çeken şey, şövalye düzeninin en önündeki figür oldu. Yağmurun ıslattığı mor saçları ve aralarından görünen kırmızımsı gözleriyle…

 

“…Krua Alors?”

 

Gözlerini açtığı anda, Krua Alors’un öndeki elinden yayılan mavi bir aura gördü. Bu, suyu kontrol edebilen Alors’un yeteneğiydi.