An Extra Who Wants To Escape The Obsessive Male Lead Bölüm 12

Çevirmen: Anyelaa

 

Bana sözleşmenin ne hakkında olduğunu söylemedi. Bunun yerine, Diello Argenta ile imzalamam için karşı tarafın adının yazılı olduğu bir sözleşme aldım.

 

“Bu…”

 

Evin başını ilgilendiren bir sözleşme olduğuna göre, önemli bir şey olmalı. Ancak, birkaç ay içinde ayrılacak birine bunu gerçekten gösterebilirler miydi?

 

“Bu, bugün itibariyle başka bir ailenin topraklarına gidecek olan biri için hazırlanmış bir sözleşme.”

 

Ben sözleşmeyi incelerken Vielle kısaca konuştu.

 

“Bir zamanlar Argenta’nın bir parçası olan kişilerin buradan ayrılırken sırlarını ifşa etmesini engelleyen sihirli bir sözleşme.”

 

“Anlıyorum…”

 

Alors ve Cartiel’de de böyle bir şey var mıydı? Daha önce hiç duymamıştım.

 

“Sözleşmeyi imzalayacak kişi bekliyor. Sadece odaya girmeniz gerekiyor.”

 

Sesi hafifti, sanki hiçbir şey yokmuş gibi.

 

“Tamam.”

 

Sonunda başımı salladığımda Vielle sanki bekliyormuş gibi bana baktı.

 

“Şimdi onlarla buluşalım mı?”

 

Bekle, zaten bekliyorlar mıydı? O halde daha fazla ertelemeye gerek yoktu, çünkü ertelemek sadece sıkıntı yaratırdı.

 

“….”

 

Ancak, sözleşmeye bakarak yürürken aniden durdum.

 

Beni yönlendiren Vielle dönüp bana baktı.

 

“Hanımefendi?”

 

Sesine karşılık olarak elimi kaldırdım.

 

“Bekleyin.”

 

[Bu sözleşmeyi imzalayan Mirta, Argenta hakkında hiçbir şeyi hiçbir yerde ifşa edemez. Argenta hakkında herhangi bir şey ifşa etmeye kalktığında dayanılmaz bir susuzluk hissedecek ve uyarıyı dikkate almayıp ifşa ederse başının ateşi onu ve etrafındaki her şeyi doğrudan yakacaktır. ]

 

 

 

Buraya kadar tipik bir sözleşme gibi görünüyordu. Ancak, bir sonraki bölüm dikkatimi çekti.

 

 

 

[ O zaman, başın ateşi onu ve etrafındaki her şeyi doğrudan yakacaktır. Bunu unutmayın. ]

 

 

 

“Başın ateşi doğrudan…”

 

Sessizce mırıldandım. Kesinlikle diğer kâğıtlardan farklıydı, açıkça büyülü bir sözleşmeydi.

 

 

 

[ Baş Diello Argenta ]

 

 

 

Görünüşe göre bu sözleşmeyi henüz imzalamamıştı, bu yüzden Mirta’nın tek yapması gereken imzalayıp ona vermekti.

 

“Bu tür bir sözleşme kullanmak yaygın mı?”

 

Sorum üzerine Vielle başını hafifçe yana eğdi.

 

“Yaygın değil ama ara sıra oluyor. Elbette, sözleşmenin şartlarını ihlal eden birini neredeyse hiç görmedim.”

 

Onun bu sözleri üzerine farkına varmadan kısa bir iç geçirdim. Çünkü Diello’nun bir insanı yaktığını kolay kolay hayal edemezdim.

 

“Bu Argenta’nın geleneği mi?”

 

“Evet.”

 

Bunun Diello’nun karakterine uygun olduğunu düşünmüyordum. Yine de başımı salladım ve Vielle’nin rehberliğini takip ederek bir odaya girdim. Kontratı imzalayacak olan adam kısa kahverengi saçlıydı ve beni sertçe selamladı. Sonra endişeyle elimdeki belgeye baktı.

 

“Sözleşmeyi imzalayacak kişi o olacak.”

 

“Nasıl yapılacağını biliyorsun, değil mi Mirta?”

 

Vielle elimdeki kâğıdı Mirta’ya uzattı ve hafifçe eğildi. Bir sonraki an, Mirta’nın önüne bir tüy kalem koydu ama mürekkep yoktu. Mürekkep neredeydi?

 

Tam sormak üzereydim….

 

Klink.

 

Kalemin yanına bir hançer yerleştirildi.

 

Olamaz…

 

Ağzımı hafifçe açtığımda Mirta kararlı bir şekilde hançeri aldı ve parmağının ucuna getirdi.

 

“Ah.”

 

Yüzünde nazik bir gülümseme vardı.

 

“Teşekkür ederim.”

 

Mirta bunu söyleyerek derin bir selam verdi ve odadan çıktı.

 

Onun yorgun yüzüne bakarken sözleşmeyi elime aldım. Bu açıkça Argenta’nın iç meselesiydi, bu yüzden dokunmamam gereken bir şeye müdahale ediyormuşum gibi garip hissettim.

 

“Mirta Ekselansları’nın hizmetçisiydi.”

 

Diello’nun ofisine dönerken Vielle konuştu. Sanki daha önce merak ettiğim için bana anlatıyormuş gibiydi.

 

“Ah…”

 

Onun hizmetçisiydi. O zaman Diello’nun ona karşı bir sevgisi olmalı. Böyle acımasız bir sözleşme yazmak onun için duygusal olarak zor olmalı.

 

Tak, tak.

 

Bunu düşündüğüm sırada Vielle ve ben Diello’nun ofisinin önünde duruyorduk.

 

Mavi alev sözleşmenin bağlandığının işaretiydi.

 

“Şimdiye kadar arabaya binmiş olmalı.”

 

Sözleşmeyi imzaladıktan hemen sonra ayrılmak kuraldı.

 

Pencerenin önünde durmuş, dudaklarını sıkıca kapatmış, gözlerini dışarıdaki manzaradan ayıramıyordu. Sonunda omzuna dokundum.

 

“Dürüst olmak gerekirse, dün hainler konusunda endişeliydim. Ama şimdi neden hiç hain olmayacağını anlıyorum.”

 

Ona kocaman bir gülümseme vererek konuştum.

 

Diello bana baktı ve gözlerine tam olarak ulaşmayan hafif bir gülümseme verdi.

 

“Evet, haklısın.”

 

Omzundaki elimi tutup nazikçe sıkarak cevap verdi. Diello elimin arkasını öptüğünde nefesinin sıcaklığını hissedebiliyordum.

 

“Beni rahatlattığın için teşekkür ederim, Krua.”

 

Sonra kulağıma fısıldadı.

 

“Akşam görüşürüz.”

 

Bu sözleri duymak bana yeni evliymişiz gibi hissettirdi. Kağıtlarla dolu masasına bakınca, bu gece gerçekten görüşmemiz gerektiğini anladım.

 

Onu omzundan tuttum ve odadan çıktım.

 

Tanrım, kişiliğine bakınca önümüzdeki yolun kolay olmayacağını anlayabiliyordum. Orijinal hikâyesini okuduğumdan yetenekli olduğunu biliyordum ama bu kadar yumuşak bir insan olduğunu bilmiyordum.

 

Önümüzdeki yol uzun olacaktı.