An Extra Who Wants To Escape The Obsessive Male Lead Bölüm 11

Çevirmen: Anyelaa

 

İlk kriz atlatılmış ve Alors halkı evlerine dönmüştü. Diello ve ben, onun yapacak işleri olduğu için Argenta malikanesine geri döndük.

 

O gece derin bir iç çekerek yatağa yığıldım.

 

“İç çeker.”

 

İstem dışı bir iç çekişti. Gelip gerçekten kontrol etmelerini beklemiyordum! Alors Dükü’nün öylece oturmayacağını biliyordum ama…

 

“Hayır, kanıt istemek çok fazla değil mi?”

 

Ne kanıtı bekliyorlardı ki, üstelik sahte bir çocukla bana yaklaşıyorlardı? Gardımı düşürmenin en kolay yolu bu olsa da, yetişkin bir kadını bu şekilde görmek yine de şaşırtıcıydı. Buraya bir çocuk gibi geldi, bu nasıl bir davranıştı?!

 

“Ah.”

 

Alor’un kötülüğü kabul edilmeli.

 

Tak.

 

Ben durumu düşünürken Diello dikkatlice kapıyı çaldı ve kafasını içeri uzattı.

 

“…İçeri girebilir miyim, Krua?”

 

Hey, o zaman bu odayı yalnız kullanacağımı mı düşünmüştü?

 

Başımı salladım.

 

“Elbette.”

 

Yanımdaki koltuğa vurduğumda mutlu bir yüz ifadesiyle içeri girdi.

 

“Bu öğleden sonra seninle olamadığım için üzgünüm. Kıyı cephesinde acil bir mesele vardı.”

 

Diello’nun sözleri üzerine elimi uzattım.

 

“Zaten acil bir durum olduğu için sorun olmadı. Argenta’nın işleri hakkında hâlâ pek bir şey bilmeyen benim, ofiste olmam tuhaf olurdu.”

 

Bir çift olarak ne kadar tatlı olursak olalım, bazı işlerden uzak durmak benim için önemliydi.

 

“Her neyse, birçok kez ofisinize doğru baktım.”

 

Devam ettim.

 

“Gerçekten mi?”

 

Diello gözlerini kırpıştırdı.

 

Bunda bu kadar şaşırtıcı olan ne? Elimde olmadan bir kahkaha patlattım.

 

“Yeni gelin gibi heyecanla bekliyordum, ne zaman geleceğini merak ediyordum.”

 

Sözlerimi dinleyen ve gözlerini kırpıştıran Diello özür dileyerek gülümsedi.

 

“Geç geldim. Kötü bir koca olmalıyım.”

 

“Önemli olan Dük Alors’un bizi sahte bir çift olarak görmemesi, değil mi?”

 

Omuzlarımı silktim. Önemli olan tek şey buydu.

 

“Ah, Alors Dükü’nden bahsetmişken.”

 

Bu kesinlikle paylaşılması gereken bir bilgiydi. Ona yaklaştım ve köprücük kemiğimi işaret ettim.

 

“Kontrol etmeye gittiler.”

 

“!..”

 

Diello’nun gözleri büyüdü. Bir an tereddüt ettikten sonra temkinli bir şekilde sordu.

 

“Bunu kendisi mi yaptı?..”

 

Yüzü biraz buruşmuştu. Sorusunu duyunca ben de kaşlarımı çattım. Eğer kadın yerine Alors Dükü orada olsaydı, o zaman kime gösterecektim… ona mı?

 

“Hayır, başka biriydi.”

 

Başka biriydi… tamamen farklı bir kişi, bir kadın! Jest ve hareketlerle şiddetle reddettim. Diello sonunda elimi tuttu ve beni sakinleştirdi.

 

“Anlıyorum. Alors Dükü’nü neredeyse yanlış anlıyordum.”

 

Sert bir ses tonuyla konuştu.

 

“Hayır, önemli değil çünkü o bizim düşmanımız ama bir yanlış anlaşılma…”

 

Mırıldandım ve ona baktım. Diello aslında Dük Alors hakkında daha fazla yanlış anlamaya ihtiyacı olan biriydi. Ne de olsa Argenta Dükü ve Düşesi’ni öldüren oydu!

 

“Her neyse, sayenizde ilk krizi atlattık.”

 

Sözlerim üzerine Diello başını eğdi.

 

“İlk kriz?..”

 

“Daha sonra da gözleri üstümde olacak, değil mi?”

 

Göğsünü işaret ettim.

 

“Dük Alors onun için bu zambaktan kurtulmamı bekliyor.”

 

Dük Alors’un yeni geline söylediği en önemli şey buydu. Artık önümüzdeki iki ay boyunca, en azından gerçek Ferro ortaya çıkana kadar gözetim altında kalacağım açıktı.

 

“Evet, sanırım öyle.”

 

Diello’nun ifadesi ciddileşti. Omzuna dokundum.

 

“Merak etme. Gerçek Fero gelene kadar aynı ilişkiyi sürdüreceğiz.”

 

Ona güven verdim ve gülümsedim.

 

“Ama ondan önce yapmamız gereken bir şeyi hatırladım.”

 

Sabahtan beri aklımdaydı, özellikle de Vielle dışındaki diğer Argenta hizmetçilerini gördükten sonra.

 

“Neymiş o?”

 

Diello ciddi bir şekilde cevap verdi.

 

“Argenta’da sırrımızı tam olarak kim biliyor? Vielle dışında.”

 

Argenta’da başka kimlerin bu sözleşmeli evlilik planımızdan haberdar olabileceğini bilmek isteyerek sordum. Bunu bilmek gelecekteki eylemlerimi kolaylaştıracaktı.

 

“Ah.”

 

Vielle’nin adı geçince Diello’nun ağzı hafifçe aralandı. Şaşırmış görünüyordu. Sanırım onu tanıdığımı bilmiyordu.

 

“Bunu fark etmeyecek kadar cahil değilim.”

 

Devam ederken kollarımı kavuşturdum.

 

“Eğer partnerin bu kadar aptal bir insansa senin için de zor olmaz mı?”

 

Sonunda tartışmayı kaybetmiş gibi gülümsedi.

 

“Doğru, Vielle biliyor.”

 

Bunu isteyerek itiraf etti.

 

Ona Argenta’da temizlikçi olduğunu da bildiğimi söylemedim çünkü bu şüphe uyandırıcı olurdu. Bunun yerine ona yaklaştım ve fısıldadım.

 

“Bana Argenta’da kesin olarak güvenebileceğim kişilerin kimler olduğunu söyleyebilir misin? Böylece onlardan olmayanların önünde daha da dikkatli olabilirim.”

 

Bu sözler üzerine Diello çenesine dokundu ve başını öne eğdi.

 

“Eğer durum buysa için rahat olsun Krua.”

 

“İçim rahat mı? Hangi konuda?”

 

“En azından konağın bu katında endişelenmene gerek yok.”

 

Konağın bu katı mı? Bu odanın bulunduğu dördüncü kat mı? Neden bahsettiğini bilmediğim için gözlerimi kırptığımı görünce ağzını açtı ve bana damdan düşer gibi bir şey söyledi.

 

“Argenta’nın dördüncü katına çıkıp inen herkese güvenilebilir.”

 

“?..”

 

Gözlerimin içine bakarak cevap verdi. Mavi gözleri o kadar berraktı ki neredeyse beni çıldırtacaktı. Bir insan nasıl bu kadar… şeffaf ve masum olabilirdi? Güzel gözlerini yumdu ve sözlerini bitirmeden önce gülümsedi.

 

“Argenta’nın insanlarını tanıdıktan sonra çok daha az endişeleneceksin.”

 

Beni rahatlatmak istercesine koluma sarıldı. Sonra beni kendine çekmeden önce bir an tereddüt etti. Yumuşak dudakları boynuma kısa bir süre dokunduktan sonra geri çekildi. Dünkü temas kadar derin değildi ama beni şaşırtmaya yetti.

 

“Bu şekilde pratik yapmak da sorun değil, değil mi?”

 

Diello yüzünü boynuma gömdüğü yerden kaldırarak sordu.

 

“Tabii ki.”

 

Elbette! Farkında olmadan kızaran yüzümü saklamaya çalıştım.

 

Whoosh.

 

Neyse ki ben konuşmamı bitirir bitirmez ışıklar yavaş yavaş söndü. Argenta’nın gücüyle korunan ışıklardı onlar.

 

“İyi uykular.”

 

Usulca fısıldadı ve beni yumuşak yatağa yatırdı. Kısa süre sonra oda tamamen karanlığa gömüldü.

 

***

 

Ertesi sabah aniden gelecekteki eylemimi düşünüyordum. Eğer gelecekte gerçek Ferro buraya gelirse ve Argenta Alors’a ciddi bir şekilde saldırmaya başlarsa, Alors’a ihanet etmiş olacaktım.

 

Diello ile verdiğimiz söze göre, sadece Argenta’nın yanında yer alan biri olabilirdim. Argenta unvanımı bırakıp malikaneden ayrılacak olsam da Argenta’ya yakın bir hayat sürmeye devam edecektim. Bu kaçınılmaz bir şeydi.

 

Ancak…

 

“Bunu yapmamı mı istiyorsun?”

 

“Evet, başkan senden bunu yapmanı istedi.”

 

Vielle yüzünde bir sırıtışla bir sözleşme sundu. Sabahın erken saatlerinden beri geleceğim hakkında endişelenmemin nedeni buydu.