Portrait of An Arrogant Master Bölüm 2

Bölüm 2

 

Çevirmen: Anyelaa

 

“Ellerini kullanamıyorsan tutmak için ağzını kullan!”

 

“ Ah!”

 

Eliyle fırçanın sapını zorla Macy’nin ağzına soktu. Anında boğazının arkasına ulaştı ve öğürme refleksini tetikledi.

 

“Isır onu, şimdi! En güzel resmi çiz!”

 

“ Ahh, dur!…”

 

“Sert olan sadece ellerin, ağzın değil!”

 

“Dur, kes şunu kardeşim!”

 

Macy onun acımasız tutuşuna karşı çırpındı ve sonunda oturduğu sandalye devrildi.

 

“Oh, bu karmaşa da ne?”

 

Yannick’in karısı Catherine kargaşayı duyunca hemen yukarı koştu.

 

Ancak yere bulaşmış yağlı boyayı görünce, kendisini bekleyen temizlik işine sinirlenerek dilini şaklatmakla yetindi ve daha fazla yaklaşmaya zahmet etmedi.

 

Macy sert darbeye rağmen hiçbir şey hissetmeyen bacaklarına baktı. Kendini zavallı ve sefil hissediyordu ve gözyaşları dökülmek üzereydi.

 

“Bu lanet isim!”

 

Yannick Macy’ye her zaman bu kadar sert davranmamıştı.

 

O lanetlenmişti.

 

Sol göğsünün üzerine ‘Eren Wood’ adını kazıyan bir lanet.

 

Derisine kazınan İsmin gizemli gücü vücudunu yavaş yavaş hasta ediyordu.

 

Başlangıçta, reflekslerde azalma, titreme ve dengesiz duruş gibi küçük semptomlar olarak ortaya çıktı. Hastalık ilerledikçe, sertlik ayaklarından başlayıp başının tepesine kadar çıktı.

 

Bastonla bile yirmi adımdan fazla yürümekte zorlanıyordu ve onun için hayatın kendisi kadar değerli olan elleri giderek katılaşıyordu.

 

İsim’in lanetini iyileştirmenin tek yolu İsim’in sahibiyle tanışmaktı. Eğer bedeni tamamen katılaşmadan önce İsim’in sahibiyle buluşamazsa lanet onun hayatına bile mal olabilirdi.

 

Nadiren de olsa, isim simsarlığı başkentte gelişen bir işti. Oldukça ünlü bir ressam olan babası, aracılık ücretini karşılayamayacak kadar fakir değildi. Her gece Eren Wood’u ararken dua ediyordu.

 

Ancak, beklenmedik bir araba kazası Horton çiftinin hayatına mal oldu ve evlerinin servetini önemli ölçüde dengesizleştirdi.

 

Yannick, Macy’nin vasisi oldu ve babasını izleyerek öğrendiği ressamlıkla hayatını kazanmaya çalıştı. Ne yazık ki Yannick’e babasının yeteneği miras kalmamıştı. Hayatını kazanmak için yeterince iyi resim yapamayınca, uzun süreli sıkıntılarla karşı karşıya kaldı.

 

O dönemde Macy, Yannick’e yardım etmek için resim yapmaya başladı. Bu, beklenmedik bir şekilde onun olağanüstü bir sanatçı olarak tanınmasına yol açtı.

 

Kamuoyundaki bu olağandışı ilgiyi hisseden Yannick, bunun yerine kendi adını kullanmalarını önerdi.

 

Obelite’nin kadın ressamların sanatlarını icra etmede önemli zorluklarla karşılaştığı muhafazakâr iklimi ve kendi sağlığı göz önüne alındığında, Macy’nin kabul etmekten başka seçeneği yoktu.

 

Sonuç olarak, Yannick dahi sanatçı unvanını kazandı ve bir servet edindi. Ancak Macy’nin laneti bacaklarından ellerine doğru ilerledikçe düzgün resim yapamaz hale geldi.

 

Yannick her şey için onu suçluyor, eskisinden daha hassas ve agresif hale geliyordu. Üstelik düşüşü hâlâ devam ediyordu.

 

“Sırada yüz kasları var, sonra da görme kaybı.”

 

İsim’in laneti onu sonunda ölüme götürecekti.

 

“Şimdi evlenmek daha iyi olabilir.”

 

Yannick aniden kararını açıkladı.

 

“Arkadaşım Royson’ı tanıyorsun, değil mi? Royson ikinci karısından yeni boşandı. Doğduğundan beri İsim lanetinden muzdarip olduğunu bilmesine rağmen sık sık senden bahsederdi.”

 

Royson Filton. Yannick’in küçük bir ticaret şirketi işleten bir arkadaşıydı. Etrafında her zaman garip bir koku olduğuna dair söylentiler vardı ve kötü davranışlarıyla tanınırdı.

 

“Hayır, onunla evlenmek istemiyorum! Bay Royson…”

 

“Temiz ve kirli su arasında seçim yapabilecek durumda olduğunu mu sanıyorsun?!”

 

Macy iradesini ortaya koyar koymaz Yannick ona gürledi.

 

“Sakat biriyle evlenmek isteyen erkeklerin yaygın olduğunu mu sanıyorsun? Sen saf bir kızsın, dünyanın gidişatı hakkında hiçbir fikrin yok. Bu senin son şansın olabilir!”

 

“…”

 

“En iyisi bu. Burada sadece bir yüksün ama Royson’la evlenirsen iş finansmanına yardımcı olabilirsin. Sana gösterdiğim iyiliğin karşılığını ödemen gerekmez mi?”

 

Elleri titriyordu.

 

Kadın ve erkek arasındaki tüm evliliklerin aşk üzerine kurulu olmadığını biliyordu. Toplumun üst kademelerinde evlilik stratejik bir ittifak, aileler arasındaki gücü artırmanın bir yoluydu.

 

Ama yine de…

 

‘Açıkça şiddet yanlısı olan bir adamla evlendirilmek istemiyorum.’

 

Uzuvları ne kadar zayıflamış olursa olsun, Macy bu tür bir evlilik istemiyordu.

 

Belki de Yannick haklıydı – belki de gerçekten de odasına kapanmış, öfke nöbetleri geçiren, kendi dünyasını yaratan naif bir kızdı. Şimdi ise sadece bir yüktü, yemek israf ederken ölmeyi bekliyordu.

 

Kendini çok adaletsiz hissediyordu. Bu şekilde doğmayı o seçmemişti.

 

Onu dünyaya bu şekilde getirdikleri için ailesine kızmalı mıydı yoksa Tanrı tarafından bir oyuncak olarak işaretlenmiş kaderine lanet mi etmeliydi?

 

Sonsuz bir kendinden nefret dalgası tarafından boğulduğunu hissediyordu. Dilini ısırıp koparmak her şeyi sona erdirir miydi? Onu bu sefaletten kurtarabilir miydi? Neden böyle bir talihsizlik sadece onun başına geliyordu? Neden? Sadece neden?

 

“Madam, bir misafirimiz geldi!”

 

Tam o sırada bir hizmetçi hışımla içeri daldı.

 

“Misafir mi? Kim? Beklediğimiz kimse yok.”

 

Catherine şaşkınlıkla sordu.

 

“Krygen Ajansı’ndan…”

 

“Ne?”

 

“İsmin sahibini bulmuşlar.”